Urodził się 30 grudnia 1957 r. w Oławie jako  syn  Michała  i  Bronisławy  z  d.  Podsiedlik.Świadectwo  dojrzałości  uzyskał  w  1976  r.  w Liceum Ogólnokształcącym w Oławie. W 1976 r.rozpoczął  studia  teologiczne  na  Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu i formację w  Metropolitalnym  Wyższym  Seminarium Duchownym we Wrocławiu. Ukończył je w 1982r.,  pisząc  pracę  magisterską  pod  kierunkiem  ks. prof.  Jana  Kruciny  na  temat  „Swoistość duchowości Apostolstwa Laikatu”. Święcenia  kapłańskie  przyjął  22  maja 1982 r. w katedrze wrocławskiej z rąk abp Henryka Gulbinowicza.  W  latach  1982–1985  był wikariuszem i katechetą w Strzegomiu, natomiast w latach  1985–1987  pracował  w  Wydawnictwie Wrocławskiej  Księgarni  Archidiecezjalnej. Następnie  podjął  studia  specjalistyczne  na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, wieńcząc je w  1990  r.  doktoratem  z  teologii  fundamentalnej „Możliwość  aplikacji  społecznej  zasady pomocniczości  do  rzeczywistości  eklezjalnej", którego  promotorem  był  kard.  prof.  Stanisław Nagy. Od 1989 r. prowadził ćwiczenia z homiletyki i wykłady z metodologii na PWT we Wrocławiu. W latach 1990–1991 był duszpasterzem akademickim w Centralnym Ośrodku Akademickim  we  Wrocławiu  i  jednocześnie  współorganizatorem  Tygodni  Kultury Chrześcijańskiej. W 1991 r. został kapelanem Garnizonu Wojska Polskiego we Wrocławiu i dziekanem Śląskiego Okręgu Wojskowego. Funkcję tę pełnił do 1994 r., będąc także (1991–1992) redaktorem pisma wojskowego „Nasza Służba”. W latach 1995–2007 był proboszczem parafii  pw.  św.  św. Apostołów  Piotra  i  Pawła  w  Oławie.  W  2003  r.  został  mianowany Kapelanem Honorowym Ojca Świętego. Działalność  duszpasterska  ks. prof. Waldemara  Irka pokrywała  się  z aktywnością naukowo-dydaktyczną.  W  1991  r.  został  adiunktem  w  katedrze  teologii  pastoralnej  i prowadził  wykłady  z  filozofii  społecznej,  teologii  pastoralnej,  teologii  społecznej, wprowadzenia  w  chrześcijaństwo,  wprowadzenia  do  teologii  i  etyki.  Prowadził  wykłady zlecone  z  zakresu  filozofii  społecznej  na  Politechnice  Wrocławskiej  (1992–1997)  i  w Wyższym Seminarium Duchownym w Legnicy z teologii fundamentalnej i homiletyki (1993–1996). Od 1995 r. na Akademii Muzycznej we Wrocławiu wykłada historię filozofii i etykę, a od 2000 r. teologię pastoralną w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Salwatorianów w Bagnie. Ponadto w 2002 r. prowadził zajęcia w Centrum Formacji Duchowej w Krakowie założonym przez księży salwatorianów. W 2003 r. pozytywnie przeprowadził kolokwium habilitacyjne  na  podstawie  dorobku  naukowego  i  pracy  „Oświecenie  poprawione. Przezwyciężenie błędu antropologicznego (CA 17). Droga rekonstrukcji społecznej”. W 2010r. uzyskał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych w zakresie teologii pastoralnej. Jest autorem wielu publikacji z zakresu filozofii i etyki społecznej oraz teologii pastoralnej, m.in.:„Oświecenie poprawione”, „Społeczność w świetle rozumu i wiary”, „Budowanie Kościoła”,„Godność i geniusz kobiety w optyce Jana Pawła II”, „Praca – zawód i powołanie”, „Koniec czy początek. Szkice o godnym starzeniu się i umieraniu”. Od 1998 r. był Rektorem Instytutu Formacji Chrześcijańsko-Społecznej w Oławie, a od  2004  r.  Dyrektorem  Studium  Nauk  Humanistycznych  Politechniki  Wrocławskiej  i profesorem  nadzwyczajnym  Politechniki  Wrocławskiej.  W  2004  r.  został  mianowany kierownikiem Katedry Teologii Pastoralnej i Duszpasterstwa Rodzin na PWT we Wrocławiu. W latach 2006–2010 był członkiem Komisji ds. GMO Ministerstwa Środowiska. Od 2006 r. był  konsultorem  Rady  ds.  Apostolstwa  Świeckich  oraz  od  2007  r.  Rady  Naukowej Konferencji Episkopatu Polski, był także członkiem Komitetu Nauk teologicznych Polskiej Akademii  Nauk.  Od  1  września  2007  r.  pełnił  funkcję  Rektora  Papieskiego  WydziałuTeologicznego we Wrocławiu; 1 września 2010 r. rozpoczął drugą kadencję (czteroletnią) jako Rektor Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu.
źródło: www.pwt.wroc.pl